Mükemmel Bir Eser; Itri & Bach...


"Itri ve Bach aynı yüzyılda yaşamış anca farklı zamanlarda ve mekanlarda sanatlarında zirve yapmış iki büyük müzik adamı. Biri klasik batı müziğinde diğeri klasik Türk müziğinde mihenk taşı olmuş iki büyük besteci. Bach'ın hayatı ne kadar detaylı biliniyorsa, Itri'nin hayatı bir o kadar gizemli. Bach'ın günümüze ulaşan eseri ne kadar çoksa, Itri'nin bir o kadar az.

Bütün bu farklılıkları bir yana bırakacak olursak hiç şüphesiz müzik Bach ve Itri arasındaki en kuvvetli bağ. Üç sanatçıyı (Ertan Tekin, Murat Aydemir, Çağ Erçağ) bir araya getiren aynı kuvvet, müzik."

şeklinde bir tanıtım yazısı bulunan, yukarıda adı geçen üç müzisyen tarafından icra edilmiş bulunan, Buhurizade Mustafa Itri ve Johann Sebastian Bach'ın eşsiz eserlerini dinlememize imkan vermiş olan çalışmadan bir parçayı dinliyorsunuz eğer linke tıkladıysanız...

Unesco'nun 2012 yılını Itri yılı ilan etmiş olması hasebiyle gerçekleşmiş olan bu çalışmanın yapımcılığını Hasan Saltık üstlenmiş, aranjörlüğünü ise Salih Kartal yapmış.

Bayram tekbiri ile açılan eser, Mevlevi ilahisiyle sona eriyor. Bonus track olarak, Manuk Harutyunyan'ın eşlik ettiği, Bach'ın G minor menüet'i ile Komitas'tan alınma bir Ermeni ezgisi sunuluyor. Hanutyunyan, bu iki eseri, kendi yarattığı "manjut" isimli sazıyla icra ediyor.

Albümün en ilginç yanı, Itri'nin çelloyla, Bach'ın tanburla bütünleşirken, düdük'ün birçok nefesli çalgıyla karıştırılabilecek kadar geniş bir ses aralığında icra edilmesi olsa gerek. Albümü tekrar tekrar dinlediğinizde, ses yoğunluğunu ve enstrümanların kullanılışındaki sade ama yüksek kaliteli beceriyi her defasında yeniden keşfediyorsunuz.

Çağ erçağ, Bach'ın air on g string'ini, 1740 yapımı Petrus Guarneri marka viyolonseli ile bir kerede çalıp kaydetmiş ve yeteneğini bir kez daha ortaya saçıp dökmüş gözüküyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Burjuvazinin Gizemli Çekiciliği Üzerine

Resim
Bir film, salt ismiyle bile meramını anlatabilir mi? Görüyoruz ki, anlatabilir. Adının akıllıca bir tasarıyla belirlendiği ortada olan Burjuvazinin Gizemli Çekiciliği ( The Discreet Charm of the Bourgeoisie ), İspanyol yönetmen Luis Bunuel’in burjuvaziyi sınıflar arası temsillerle adeta yerden yere vuran 1972 tarihli filminin adı. Bu film, Bunuel’e has sinematografik çizgiler taşıdığı gibi, özellikle Salvador Dali ve Andre Breton’un yansıttığı biçimiyle geliştirilen sürrealist niteliğiyle de döneminin sol esintisine bir hayli uygun bir atmosfer barındırmakta. Filmde bir grup seçkin, (elit ya da sosyetik, her ne dersek diyelim, neticede burjuva oldukları düşünülen insanlar) yemek yemek için bir araya gelmeye çalışmaktadırlar. Fakat bu bir türlü gerçekleşmez. Bunun aşağıda bahsedeceğimiz sair nedenleri vardır. Zira Bunuel’in meselesi tüm bu gerçekleşemeyen seremoniler üzerinden burjuva ahlakını ve onun ürettiği kurumları topa tutmaktır. Bir anlamıyla meselesi üzüm yedirmek d
Devamı

1946'nın Sopalı Seçimleri vs. Örtülü Ödenekli 2015 Seçimleri - 1

1946 Seçimleri bizim jenerasyonlara hayli uzak olduğundan, dahası üzerinden geçmiş hayli askeri darbenin de etkisiyle ciddi bir unutturulma efektine tabi tutulduğundan, pek bilinmez. Tekaütler, eski topraklar, yaşayan hafızalar vs. olarak adlandırılan dedelerimiz, sopalı seçimler olarak bilinen bu seçimlerde en iyi ihtimalle 30’larında dahi değillerdi. Çok büyük ihtimalle ilk kez sandığa gitmiş ve demokrasinin meyvesinden tatmışlardı. Gel gelelim, açık oy, kapalı tasnif usulü gibi neresinden tutsanız elinizde kalacak bir yöntemle gerçekleştirilen bu seçimler üzerinde asla silinmeyecek bir şaibe şüphesi bırakıldı. (Bugün Google.com’da 1946 Seçimleri yazarsanız ilk önerilen seçenek “hile” olarak gelecektir.) Bu seçimler sonrasında iktidarını devam ettiren, Metin Heper, Yahya Sezai Tezel gibi isimlerin savunduğu üzere “İsteseydi çok partili döneme geçmeyebilirdi.” denilen Cumhur Reis İsmet İnönü’nün başkanlığındaki CHP, 465 sandalyeli meclisin tam 395 adetini kazanmış ve ezici bir g
Devamı

Butimar’ın Boz Kanatları

I İran edebiyatının ornitolojik efsanesi Butimar Kuşu, sözüm ona deniz suyu içerek hayatta kalan bir kuştur. Butimar bir gün deniz kıyısına çöker, kocaman boz kanatlarını açar, denizi seyre dalar. Denize öyle bir aşkla tutkundur ki, suyundan bir damla içerse onun kuruyacağını düşünür, namütenahi bir endişeyle su içmeden, denizin başında öylece durur. En sonunda susuzluk Butimar’ı öldürür, deniz ise dingin ve vakar dolu, sonsuza parlamaya devam eder. Bazen öyle zamanlar olur ki, sevdiğiniz kişi tam karşınızda ve mutlak bir sessizlikle donanmış bir halde gözlerinize bakarken, bir cafenin köşesinde içinize bir kasvet çöker. Bu kasvet sizi hareket edemez kılar, sevginiz de diliniz de o kasvetin sirayet ettiği kanserli dokulara dönüşür. O kadını ya da adamı çok seviyorsunuzdur, sadakatiniz ve ilginizde hiçbir sakatlık yoktur, ilişkiyi tehdit eden bir ayrılık, ayrı kalma, gelmeler, gitmeler söz konusu bile değildir ama (ve işte tam da) bu sebeplerden ötürü kendinize biteviye “Ya bir gün
Devamı