Aslına Rücu
Bugüne değin aşık olduğun kadınlar...Sana aşık olduklarını söyleyen kadınlar...
Büyük aşklar ve uzun zamanlar...
Hepsi istisnasız, senden sonra ilk aşklarına döndüler. Belki sevişmediler onlarla, yeniden büyük bir ilişkinin içine girmediler ama iletişim kurdular, konuştular büyük bir huzurla. Seni, senin aşkını geçmişin kirli dokusunu yok etmek için kullandıklarını anlamadılar, çünkü senin onları terk etmiş olman en büyük günah olarak, şimdi yapılabilecek bütün hataları meşrulaştıran yegane timsal oldu. Sen ve senin tüm pisliklerin, gayri ahlakiliğin çıtasını yükselttikçe yükseltti, artık önceden mide bulandıran her şey yerini "karşılıklı anlayış"a bıraktı. Sen vicdanlarda mahkum edildin, iğrenç küfürler ve hakaretlere yazgılandın ve içine düştüğün yalnızlığınla özdeşleşerek "pure evil"ın resmi oldun. Onlarsa yaptıklarının artık vaka-yı adiyeden sayılması gerektiğine inandılar, yorgun suratlarındaki nefretinin sızdığı damarlarda en ufak bir titreme bile hissetmediler. İlk aşklarının da tam olarak senin yaptığın gibi onları terk ettiklerini unuttular, ya da hatırlasalar bile işlerine gelmedi, ve onlara hayranlık duymaya başladılar. Senin kültün tarihin en mide bulandıran anısının karşısına, her okulun bahçesine dikilen bronz heykeller gibi dikilirken sen, yaptığın hataların o kadınların eski aşklarıyla cilveleşmelerinden daha büyük bir yanlış olup olmadığının muhasebesini yapmaya başladın. Ama işin içinden çıkamadın...
İlk aşkını yaşayan kadın nasıl ki bundan sonra başka biri olmayacağına yüreğinin en derin dehlizlerinden üreyen bir ümitle inanır, ilk kadınını terk eden erkek de bırakıp gittiği kadının bir başka erkeğe gidip gitmediğinin endişesini yaşar sonsuza dek. Gerçek bir tutkunun kölesi olmuş varlıkların bu mantıksız illüzyonların esiri olmaları, aşk dediğimiz şeyin bizim için bu kadar etkili olmasının arkasındaki en önemli olgudur. Bu kuvvetli illüzyon her iki taraf için de bir gün kuvvetli bir etkiyle dağıldığında, geriye nefretin en keskin tadı, intikamın en acı kokusu kalır. İşte o nefret ki sana koca bir zaman boyunca tapındığını söyleyen kadını birkaç gün içinde eski sevgilisine götürür ve bazen de onun yanına yatırır. Kin kusulan sevişmelerin sonunda en güzel hatıralar bıçaklanır ve nefret sızar derinin tüm deliklerinden. Erkeğin gidişi, kadının pisliğini yaratır ve tüm bu ifrazat herkesçe bir büyük zaferin en büyük meşalesiymiş gibi görülür. Pisliğin kokusu intikam kokusu gibi algılanır ve canını acıtanın canını acıtmanın doğanın en büyük kuralı olduğu söylenir. Sonra bira içilir ve delik deşik vicdanların mastürbasyonu için başka adamlar seçilir...
Büyük aşklar ve uzun zamanlar...
Hepsi istisnasız, senden sonra ilk aşklarına döndüler. Belki sevişmediler onlarla, yeniden büyük bir ilişkinin içine girmediler ama iletişim kurdular, konuştular büyük bir huzurla. Seni, senin aşkını geçmişin kirli dokusunu yok etmek için kullandıklarını anlamadılar, çünkü senin onları terk etmiş olman en büyük günah olarak, şimdi yapılabilecek bütün hataları meşrulaştıran yegane timsal oldu. Sen ve senin tüm pisliklerin, gayri ahlakiliğin çıtasını yükselttikçe yükseltti, artık önceden mide bulandıran her şey yerini "karşılıklı anlayış"a bıraktı. Sen vicdanlarda mahkum edildin, iğrenç küfürler ve hakaretlere yazgılandın ve içine düştüğün yalnızlığınla özdeşleşerek "pure evil"ın resmi oldun. Onlarsa yaptıklarının artık vaka-yı adiyeden sayılması gerektiğine inandılar, yorgun suratlarındaki nefretinin sızdığı damarlarda en ufak bir titreme bile hissetmediler. İlk aşklarının da tam olarak senin yaptığın gibi onları terk ettiklerini unuttular, ya da hatırlasalar bile işlerine gelmedi, ve onlara hayranlık duymaya başladılar. Senin kültün tarihin en mide bulandıran anısının karşısına, her okulun bahçesine dikilen bronz heykeller gibi dikilirken sen, yaptığın hataların o kadınların eski aşklarıyla cilveleşmelerinden daha büyük bir yanlış olup olmadığının muhasebesini yapmaya başladın. Ama işin içinden çıkamadın...
İlk aşkını yaşayan kadın nasıl ki bundan sonra başka biri olmayacağına yüreğinin en derin dehlizlerinden üreyen bir ümitle inanır, ilk kadınını terk eden erkek de bırakıp gittiği kadının bir başka erkeğe gidip gitmediğinin endişesini yaşar sonsuza dek. Gerçek bir tutkunun kölesi olmuş varlıkların bu mantıksız illüzyonların esiri olmaları, aşk dediğimiz şeyin bizim için bu kadar etkili olmasının arkasındaki en önemli olgudur. Bu kuvvetli illüzyon her iki taraf için de bir gün kuvvetli bir etkiyle dağıldığında, geriye nefretin en keskin tadı, intikamın en acı kokusu kalır. İşte o nefret ki sana koca bir zaman boyunca tapındığını söyleyen kadını birkaç gün içinde eski sevgilisine götürür ve bazen de onun yanına yatırır. Kin kusulan sevişmelerin sonunda en güzel hatıralar bıçaklanır ve nefret sızar derinin tüm deliklerinden. Erkeğin gidişi, kadının pisliğini yaratır ve tüm bu ifrazat herkesçe bir büyük zaferin en büyük meşalesiymiş gibi görülür. Pisliğin kokusu intikam kokusu gibi algılanır ve canını acıtanın canını acıtmanın doğanın en büyük kuralı olduğu söylenir. Sonra bira içilir ve delik deşik vicdanların mastürbasyonu için başka adamlar seçilir...
Yorumlar
Yorum Gönder